De schok te boven

We zijn de schok te boven. Nu is het tijd voor verwondering. In Hanoi voelen we ons thuis. Al is het er erg vol en luidruchtig. We fietsen er vrolijk tussen de brommers, auto's en bussen door in die gigantische stroom. Het verkeer van Hanoi blijft toch hoofdatractie en hoogtepunt van onze verbazing. Ook lijkt de armoedigheid ons minder op te vallen. De enge eettentjes zijn veranderd in restaurantjes waar je goed kan eten.
We hebben een bijna-ontmoeting met ons aller Willem-Alexander gehad. Hij was even in het land voor watermanagment en we waren bijna op de gastlijst voor een etentje met hem terecht gekomen. Helaas, bijna...
Gister hebben we Hanoi voor een paar dagen achter gelaten. We hebben onze fietsen en overtollige bagage bij de vriendelijke mensen van ons hotel laten staan en we zijn met de nachttrein vertrokken richting Sa Pa. Gaaf om in zo'n trein te zitten. Je ziet het wel eens op tv, die oude slaaptreinen. We zaten met een Nederlands stel in de coupe. Het waren gezellige mensen en we hebben de hele avond reisverhalen uitgewisseld. Arjan kon niet goed slapen, misschien moet hij op de terug weg een van mijn reistabletten proberen!
De trein rijdt naar Lao Cai, vlakbij de Chinese grens. Vanuit daar zijn we met een busje in anderhalf uur naar Sa Pa gereden. Het is hier prachtig. De bergen zijn helemaal groen en het is heel ruig. Het is wat koeler, maar de zon schijnt volop. Dit maakt het heerlijk. We hebben een fijn hotel gevonden en al heerlijk gegeten. Lekker wat rond gewandeld. De mensen hier komen wel erg dichtbij, ze proberen ons van alles te verkopen en houden je vast. Dit is af en toe onprettig.
Sa Pa is enorm toeristisch, ergens erg jammer, maar toch ook wel weer geruststellend.
Op de foto's moeten jullie nog even wachten.
Donderdag zijn we weer terug in Hanoi. We hebben dan een afspraak met meneer de Leeuw...