Op de fiets

Joepie! We zitten op de fiets. Heerlijk bevrijdend om eindelijk Ha Noi weer even uit te zijn. Wij dachten te kunnen ontsnappen aan de herrie en smerigheid. Helaas, al snel bleek dat dit overal het geval is. Al fietsen we tussen de rijstvelden, we worden in gehaald door grote toeterende vrachtwagens die enorme wolken uitlaatgas en stof in onze neus blazen.
Zaterdag hebben we toch een dappere 81 km (Lees: een-en-tach-tig-ki-lo-me-ter! Die ene kilometer telt mee hoor!) Dit zo goed als ongetraind en minimaal 10kg overgewicht de man!
Tussen de middag hebben we heerlijk Pho gegeten. We kregen er ook een soort larven bij en nog iets waar we niet eens naar durfden te kijken. En rijst. Er zaten wat oranje dingetjes in de rijst. Wij dachten dapper: "oh, dat zijn wat kruiden." Maar even later haalde het vrouwtje het uit onze bak en smeet het met een grote boog richting straat, tegen iemand zijn brommer aan, het hoorde er dus duidelijk niet in! Het is hier overigens gebruikelijk om alles op straat te smijten. Wanneer er iets op je bord ligt in een restaurant wat je niet lekker vindt, smijt je het gewoon op de grond!
Vietnam heeft duidelijk twee kanten. Aan de ene kant de toeristische plaatsen als Ha Noi en Sa Pa, met de Lonely Planet Hotels. Mensen spreken hier wel wat engels en er is genoeg te koop om je als toerist staande te houden. Maar aan de andere kant alle andere plaatsjes en steden waar het gewoon nog Vietnam is. Met Vietnamezen die geen woord engels spreken. Waar je alleen, voor ons, hele ongebruikelijke dingen kunt eten. Waar ze je keihard uitlachen vanwege je blote benen en blonde of rode haar. Maar waar ze je wel heel hartelijk groeten en uitnodigen bij hen thuis.
Wanneer je dus zoals wij van de Lonely Planet Route afwijkt, kan je je niet meer verstaanbaar maken. Denk aan eten bestellen of de weg vragen, redelijk belangrijk op fietsvakantie!
Hoewel dit ons de tweede dag fietsen al beter af ging. We moesten er waarschijnlijk ook even inkomen. Toch weer 50km op onze zere billen gezeten en we hebben ons aardig weten te redden. We werden onderweg begroet alsof we de Paus zijn. Mensen lieten soms letterlijk alles uit hun handen vallen om naar ons te zwaaien, roepen en zoenen toe te blazen! Geweldig! Zo is fietsen met een vermoeid lijf zelfs leuk!
We hebben toch weer een hotel gevonden. Al heeft het meer weg van een bordeel, met een glazen voordeur in de kamer, een pornofilm in de dvd-speler en een enorme spiegel op bedhoogte!
Gelukkig hebben we een lakenzak bij ons!
Dit was het weer voor vandaag, we gaan nu naar huis. Lekker naar bed, nog even een dvd-tje kijken ofzo...